I Love Husky!

Saba

HISTORIA

Ogólnie przyjmuje się, że siberian husky w prostej linii pochodzi od psów plemienia Czukczów, żyjących we wschodniej Syberii. W roku 1908 rosyjski handlarz futer sprowadził stamtąd na Alaskę pierwszych dziesięciu przedstawicieli tej rasy. Uczynił to z myślą wykorzystania ich w wyścigach zaprzęgów. W owym czasie były to zawody rozgrywane na długich dystansach (kilkuset kilometrów).

Psy sprawiały wrażenie niepozornych w porównaniu z hodowanymi na Alasce potężnymi psami zaprzęgowymi i przezwano je "syberyjskimi szczurami". Mimo to uplasowały się na mecie na trzeciej pozycji. Był rok 1909. W roku następnym zajęły dwa pierwsze miejsca, co sprawiło, że poganiacze zaprzęgów spojrzeli na nie z uznaniem. Zaczęto je wykorzystywać do przewozu poczty i przesyłek kurierskich, gdyż były o wiele szybsze na niewielkich dystansach niż pozostałe północne rasy. Walcząc łeb w łeb z malamutami, od 1914 roku definitywnie utrwaliły swoją pozycję, biegając w zaprzęgu Leonarda Seppali. Tego samego, który w 1925 roku, podczas epidemii dyfterytu, jaka dotknęła odciętą od świata osadę Nome na Alasce, dostarczył na miejsce szczepionkę, powożąc swoim zaprzęgiem. Ten epizod wykreował siberian husky na prawdziwych bohaterów i sprawił, że Amerykanie odkryli tę rasę.

Wtedy właśnie na północnym wschodzie Stanów Zjednoczonych, w Nowej Anglii, gdzie zimy są długie i śnieżne, powstały pierwsze kluby psów zaprzęgowych. W 1930r. siberian husky został oficjalnie uznany przez Amerykański Kennel Club (AKC) jako odrębna rasa. Ale trzeba było czekać aż do 1966 r., by Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI), regulująca te sprawy w Europie, podążyła jego śladem.

Po długim okresie przerwy, w latach 1960-70 odnotowano w Ameryce powrót wielkich wyścigów, ale oprócz klasycznych biegów długodystansowych coraz częściej chodziło o próby sprinterskie. Zgodnie z logiką psy uczestniczące w tym nowym typie zawodów musiały ulec pewnej ewolucji. Domieszka innych szybkich ras wpłynęła na ukształtowanie się wyścigowych mieszańców (racing dogs), w których na pierwszym planie stawiano wyczyn.

Tymczasem w wypadku siberian husky mamy do czynienia z rasą wyselekcjonowaną według tradycyjnych kynologicznych kryteriów. To pies użytkowy, wystawowy i do towarzystwa. Wzorzec precyzuje: "inteligencja i chęć podobania się czynią z niego przyjemnego towarzysza". Ale podstawowym powołaniem psa rasy husky jest praca i sport.

Sport zaprzęgowy po naszej stronie Atlantyku rozwija się dopiero od kilkunastu lat. W Polsce - od kilku. Ma on wyraźny wpływ na ekspansję rasy, choć tylko niewielka część psów, które się teraz rodzą, zazna radości biegania w zaprzęgu.